Za sto lat nie będzie ważne
w jakim domu mieszkałem,
jakie miałem konto w banku,
ani jakim samochodem jeździłem,
ale świat może być inny
bo byłem ważny dla mojego dziecka.
– autor nieznany –
Każde dziecko marzy o szczęśliwym dzieciństwie, bezpiecznym domu, w którym panuje miłość i zaufanie. To właśnie środowisko rodzinne zapewnia dzieciom najlepsze warunki rozwoju.
Pamiętajmy, że im lepsza jest atmosfera w domu, im silniejsze więzi emocjonalne łączą nas z dzieckiem tym skuteczniej możemy kształtować jego zachowanie.
W pogoni za zapewnieniem naszej rodzinie bytu materialnego, sytuacji, gdy w kraju panuje duże bezrobocie, jesteśmy przeładowani różnego rodzaju problemami, które wpływają na nasze zachowanie.
Nie pozwólmy, aby nasze kłopoty wpływały na tworzenie się w domu atmosfery niepokoju i lęku. Nasze dzieci pragną, abyśmy byli opanowani i zdolni do rozwiązywania problemów życiowych. One właśnie na naszym przykładzie uczą się cennych umiejętności życiowych.
Dzieci bardzo dobrze znają swoje prawa i umieją o nie walczyć. Muszą one także mieć obowiązki dostosowane do ich możliwości i wieku. Pozwólmy naszym dzieciom pomagać nam od najmłodszych lat w różnych pracach domowych jak odkurzanie, nakrywanie do stołu, mycie naczyń. Nie bójmy się, że zrobią to gorzej od nas. Wykonywanie tych czynności będzie dla nich cennym doświadczeniem. Nauczy dzieci odpowiedzialności i zwiększy poczucie własnej wartości. Przygotuje do wykonywania różnych obowiązków w późniejszych latach.
Okazujcie dzieciom miłość poprzez słowo „kocham Cię”. Przytulajcie je i obejmujcie. One potrzebują waszej bliskości i poczucia bezpieczeństwa. Stosujcie w domu pewne zasady, utarte sposoby postępowania.
Kultywujcie rodzinne tradycje i obyczaje. Dają one dzieciom silne poczucie przynależności do rodziny i znajomość własnych korzeni.
Dbajcie, aby relacje między wami jako rodzicami były przyjacielskie. Dzieci bardzo silnie przeżywają konflikty między rodzicami. Starajcie się wspólnie z dziećmi spędzać jak najwięcej czasu. Przeznaczcie go na odpoczynek i zabawę.
Współdziałajcie z innymi rodzicami, starajcie się wzajemnie wspierać i pomagać sobie w rozwiązywaniu problemów związanych z waszymi dziećmi. Organizujcie wspólne zabawy, wycieczki dla dzieci.
Kształtujcie poczucie własnej wartości dziecka. Pozwólcie swojemu dziecku poznać co w nim jest najlepsze. Pamiętajcie, że dzieci o wysokiej samoocenie odnoszą o wiele więcej sukcesów niż dzieci o niewielkim poczuciu własnej wartości.
Chwalcie osiągnięcia dziecka. Jego prace plastyczne postawcie na honorowym miejscu w domu. Zachęcajcie dziecko do podnoszenia swojej sprawności fizycznej, rozwijania zdolności i zainteresowań. Niech układa puzzle, rysuje, maluje, biega – wszystkie te formy aktywności wpływają na jego rozwój.
Pozwólcie dziecku podejmować decyzje w niektórych sprawach, które go dotyczą. Niech wybierze sam książkę do czytania. W miarę dorastania niech podejmuje samodzielnie coraz więcej decyzji.
Akceptujcie dziecko niezależnie od jego wad. Mówcie dziecku, że go kochacie, chociaż nie lubicie jego negatywnych zachowań. Bardzo ważne jest rozdzielenie oceny wartości dziecka i jego zachowania.
Oto pięć sprawdzonych sposobów
(opracowanych i polecanych przez psychologów),
jak być świetnym rodzicem przedszkolaka:
Wspólnie opiekujcie się dzieckiem. W przytłaczającej większości rodzin cały obowiązek opieki nad pociechą spoczywa praktycznie na barkach matki. Nie tylko może to uniemożliwić prawidłowy rozwój więzi z ojcem, ale także wpaja dziecku nie zawsze pożądane wzorce zachowań. Jedną z najważniejszych rzeczy w wychowaniu dziecka jest silny związek zarówno z ojcem, jak i matką.
Naucz się słuchać. Bądź dobrym słuchaczami swojego dziecka, zwracaj uwagę na to, co do Ciebie mówi. Nie przerywaj ciągle dziecku, nie krytykuj, spróbuj go zrozumieć. Jak dziecko ma przekazać Ci, co myśli i czuje, jeśli go nie słuchasz? Poza tym dziecko, które ma poczucie, że jest ignorowane, może stać się agresywne. Słuchając, co ma do powiedzenia Twoja pociecha, dajesz jej odczuć, że Ci na niej zależy i że się o nią troszczysz.
Rozsądnie narzucaj dyscyplinę. Określ granice, których przekraczać nie wolno i konsekwentnie się tego trzymaj! Pamiętaj, że jeśli przestaniesz przestrzegać obowiązujących zasad, dziecko również nie będzie ich przestrzegać. Oczywiście, nie można przesadzać. Zmieniaj zasady i reguły, które okażą się niesprawiedliwe lub przerastają możliwości dziecka.
Naucz dziecko rozwagi. Zachęcaj dziecko, by było grzeczne i kulturalne w stosunku do innych ludzi. Pomóż dziecku wczuwać się w odczucia innych.
Ogranicz oglądanie telewizji. Dzięki temu zapobiegniesz wielu ewentualnym problemom z zachowaniem i sprawisz, że Twoje dziecko będzie potrafiło się bawić, będzie lepiej się uczyło. Jeżeli już teraz zaczniesz ograniczać filmy video, DVD i gry komputerowe, łatwiej Ci będzie narzucić „dzienny limit telewizyjny” nieco później, gdy dziecko już podrośnie i nie będzie się tak chętnie godzić na wszystkie Twoje pomysły. Zamiast patrzenia w ekran, zaproponuj dziecku coś równie interesującego, a bardziej rozwijającego, np. zabawki typu: klocki, układanki, gry albo poczytaj dziecku książkę.
POSTARAJCIE SIĘ O TO, ABY WASZE DZIECKO W PRZYSZŁOŚCI, KIEDY BĘDZIE CZŁOWIEKIEM DOROSŁYM MYŚLAŁO O WAS JAKO O LUDZIACH, KTÓRZY BYLI DLA NIEGO WSPANIAŁYM PRZYKŁADEM KOCHAJĄCYCH GO RODZICÓW.